Słyszy się ostatnio tyle, że nic, tylko mętlik z tego w głowie coraz większy; mało co daje się zrozumieć albo pogodzić z rozsądkiem. Pani Dzikowska, na przykład, dumna jest ze swojego męża - bo on chodzi pod Sejm: sam Valdy się tym przed Wigilią pochwalił. Wypadałoby z zazdrością westchnąć, bo niejeden się zdrowo i przy tym bezskutecznie namęczy, żeby kobiecie zaimponować - a tu, proszę: spacerek pod Sejm - i gotowe. Co do niego - sprawa wydaje się jasna, ale skąd u niej ta duma? Może trzeba przyjąć, że chodzi o mężowską odwagę: jak nic, mógł zostać drugą po Diduszce ofiarą patriotycznego porywu. Właśnie dostarczano wigilijny katering i potrącenie pasztetem albo oparzenie zniczem dosłownie wisiało na włosku.
Małgorzatą z Piaseczna (tak się przedstawiła) kierowały inne bodźce - przede wszystkim pytanie, co z demokracją? Najprościej, jak się zdaje byłoby stwierdzić, że skoro w kraju rządzi formacja wybrana w wolnych wyborach i prawa mniejszości, mimo ich nadużywania nie są łamane, to z demokracją wszystko w porządku. Małgorzata jednak najwidoczniej nie szuka prostych odpowiedzi; jakich - to nie jest jasne. Podobnie, jak nie całkiem jasny jest jej protest: "nie zgadzam się, aby jeden człowiek uzurpował sobie prawo do mówienia mi, co mam robić"; nie wiadomo, kto jej to mówi (a jeśli mąż?) - ale czy gdyby mówiło to dwóch, np. Petru ze Schetyną - to o.k.?
Jak zaczynają mówić politycy, to wcale nie jest lepiej i jaśniej. Co prawda - taki, na przykład, Siemoniak jest dość konsekwentny: "politycy mają myśleć o przyszłości, a nie o tym, co było" - i w zgodzie z tym: "nie chodzi o wykluczenie posła, ale o to, czy w Polsce będzie demokracja". I dobrze, że konsekwentny - ale w tym przypadku psu na buty to się nie przyda; jak się nie oceni tego, co było - to doświadczenia nijak się nie nabierze i do kształtowania przyszłości chyba lepiej się nie zabierać. A co do tej demokracji, o którą wszyscy uparli się pytać - odpowiedź chyba najprostsza z możliwych: jest - i o ile Siemoniak z towarzyszami jakimś cudem władzy nie odzyskają - będzie nadal!
Śpiewom i deklamacjom dajmy spokój; pojawiają się niekiedy zachowania dające się określić terminem "głupawka" - i najwyraźniej to jest to. Ale ostatnie prezentacje w wykonaniu Ewy Kopacz - to inna kategoria; w ręku plakietka z napisem "swoboda wypowiedzi", a potem wypowiedź powstała najpewniej w wyniku tego, iż tej swobody nikt nie zakłócił: - chcemy być opozycją moralną! Jest nad czym pomyśleć... Wygląda na to, że długie siedzenie w przyciemnionej i chłodnawej sali była pani premier potraktowała jako rodzaj rekolekcji, a w ich wyniku nastapiło coś w rodzaju rachunku sumienia: "chcemy być moralni" - co znaczy tyle, że "jeszcze niestety nie jesteśmy". Cóż, wola poprawy godna przyklaśnięcia - ale skutek wątpliwy: toć należałoby zacząć od mówienia prawdy!
Nie całkiem jasno wyraził się także Donald Tusk: on się na Twiterze pomodlił o "Ojczyznę wolną od zła i głupoty"; czy w ten zawoalowany sposób daje do zrozumienia, że do Polski nie wraca?
Komentarze